اظهار در خلق مدام

موضوع مورد بحث در این کتاب، بررسی دیدگاه «خلق مدام» یا «خلقت نو» یا «تبدیل و تجدد امثال» در جهان بینی عارفان است. بدین معنا که افاضه فیض رحمانی به صفت جمالی و جلالی سبب تداوم و استمرار جهان هستی می شود: یعنی مشیت الهی، موجودات به صفت جلالی نابود می‌شوند و به لطف خداوندی به صفت جمالی موجودیتی تازه می‌یابند؛ در دیدگاه آنان این نظام منضبط رازبقای جهان هستی است. در این راستا اندیشه‌های مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، شیخ محمود شبستری و به ویژه خواجه شمس‌الدین حافظ بررسی شده است.