آیین

آیین، در مقایسه با علم، عقل و بازار، اغلب همچون روشی نسبتاً بی‌اثر برای تعامل با جهان تمسخر شده است. با این حال، در مباحث انتقادی اخیر دربارۀ ماهیت و پروژۀ مدرنیته، علاقه‌مندی جدیدی به ظرفیت خلاقانه، انتقادی و دگرگون‌کنندۀ آیین در سطح عمومی به‌وجود آمده است. اندیشیدن به آیین، تأمل دربارۀ نگرش‌ها و فرض‌هایی است که الهام‌بخش فرآیند مدرنیته‌اند. مراسم ازدواج‌، تشییع جنازه‌، تولد، افتتاحیه‌، فارغ‌التحصیلی‌، جشنواره‌، رژه‌، عبادت‌، هدیه‌دادن‌ در زیست‌جهان‌های اجتماعی و شخصی ما نفوذ دارند. آیین، مانند زبان، استفاده از ابزار، نمادگرایی و موسیقی از ارکان تشکیل‌دهندۀ انسان است. اسناد فرهنگی حاکی از فراگیری و تداوم آیین است. یافته‌های باستان‌شناختی حاکی از آن است که آیین از آغاز بشریت وجود داشته است. یافته‌های زیست‌شناختی نشان می‌دهد که آیین‌گری ویژگی بنیادین رفتار حیوانی است و به فرایندهای تکامل می‌انجامد. پس اندیشیدن دربارۀ آیین تأملی دربارۀ انسان، جامعه و فرهنگ است.