در غرب فقط دو فیلسوف چینی، نام لاتینی یافته و با این نام‌ها به شهرتی پایدار رسیده‌اند: کنفوسیوس و منسیوس. منسیوس در سنت کنفوسیوسی مهم‌ترین فرد پس از خود کنفوسیوس است، و این واقعیتی است که چینیان بیش از هزار سال – به دلایل متعدد – به آن اذعان داشته‌اند. کتاب منسیوس شامل پند‌های منسیوس و گفت‌وگوهای وی با هم‌عصران اوست، اما این پندها و مکالمات، طولانی‌تر و غالبا دارای نوعی زمینه‌اند و بدین سبب روشن‌تر از آثار خود کنفوسیوس‌اند. بنابراین وقت کتاب منسیوس و منتخبات کنفوسیوس در کنار هم خوانده شوند مطالب منتخبات روشنی می‌یابد. به‌علاوه، منسیوس بعضی از افکار کنفوسیوس را بسط داده و در عین حال مسائلی را مطرح کرده که کنفوسیوس به آنها اشاره نکرده است. اگر بگوییم افکار منسیوس در آنچه بعدها نظام کنفوسیوسی نام گرفته همان‌قدر مؤثر بوده است که افکار خود کنفوسیوس، اغراق نکرده‌ایم.
دربارۀ نویسنده
مِنگ‌زی یا منسیوس فیلسوف چینی سدهٔ چهارم پیش از میلاد است. او در ۳۷۲ (پ.م) در ایالت ژو متولد شد و در ۲۸۹ (پ.م) در ۸۳ سالگی درگذشت. او پیرو کئونگ چی نوادهٔ کنفوسیوس بود و در راه گسترش و به کرسی نشاندن اندیشه‌های کنفوسیوس کوشا بود. اندیشه‌های او در شکل‌دادن نوکنفوسیوس‌گرایی اثرگذار بود. او را دومین فیلسوف مهم کنفسیوس‌گرایی پس از خود کنفوسیوس می‌دانند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.